Κάθε φορά που τον παρακολουθώ πια, μου έρχεται στο μυαλό η ιστορία του Ιαμβούλου και η σχέση της με την έννοια της ουτοπίας. Αυτή, ως σύλληψη, έχει τις καταβολές της στην ελληνική αρχαιότητα και συνδέεται με το γνωστό μύθο του Ιαμβούλου.
Σύμφωνα με τον Διόδωρο, ο Ιάμβουλος ένας κοσμοπολίτης της εποχής του, ταξίδευε μαζί μ' έναν σύντροφό του στην Αραβία, όταν συνελήφθησαν από Αιθίοπες και μεταφέρθηκαν στη χώρα τους προκειμένου να τους χρησιμοποιήσουν ως εξιλαστήρια θύματα. Ακολουθώντας μια αρχαία ιερατική συνήθεια, οι Αιθίοπες τους έβαλαν σε μια σχεδία και αφού τους εφοδίασαν με τρόφιμα για έξι μήνες, τους είπαν πως αρμενίζοντας στο πέλαγος με κατεύθυνση το Νότο θα συναντήσουν ένα πανέμορφο νησί την "Πολιτεία του Ήλιου", όπου και θα ζήσουν ευτυχισμένη ζωή.
Αν το θελήσουν οι θεοί και φθάσουν στο ευλογημένο αυτό νησί, θα είναι συνάμα και ευεργέτες των Αιθιόπων, καθώς σύμφωνα με τον αρχαίο χρησμό που όριζε την παράξενη αυτή συνήθεια, η Αιθιοπία θα απολάμβανε εξακόσια χρόνια ειρήνης. Αν, όμως, δείλιαζαν μπροστά στους κινδύνους της θάλασσας και γύριζαν πίσω, τότε θα πέθαιναν από απάνθρωπα βασανιστήρια.
Μετά από πολλές περιπέτειες, ο Ιάμβουλος μαζί με τον φίλο του, ανακάλυψαν έναν πανευτυχή λαό που ζούσε σε επτά μεγάλα νησιά. Η "Πολιτεία του Ήλιου" ήταν πράγματι ένας αληθινός παράδεισος, όπου επικρατούσε καθεστώς κοινοκτημοσύνης, οι άνθρωποι ήταν πανέμορφοι, δεν αρρώσταιναν ποτέ και ζούσαν πάνω από εκατό χρόνια. Οι δύο τους, έζησαν εκεί επτά χρόνια, ώσπου οι κάτοικοί της τους έδιωξαν κακήν κακώς "σαν κακούργους και επίβουλους, σαν ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ξεριζώσουν από την ψυχή τους τις κακές συνήθειες του πολιτισμένου κόσμου". Επιστρέφοντας, ο σύντροφος του Ιαμβούλου παρασύρθηκε από τα άγρια κύματα και χάθηκε στη θάλασσα, ενώ ο ίδιος ξεβράστηκε σε μια αμμουδιά του Ινδικού Ωκεανού.
Μπορείς ελεύθερα να κάνεις πολλούς παραλληλισμούς της ιστορίας με τον εαυτό σου, τη χώρα σου, την πορεία σου, τον Ηγέτη σου. Προσωπικά ο ΓΑΠ μου θυμίζει έντονα τον Ιάμβουλο. Έζησε καλά, το κόμμα του κέρδισε πολλά από την Ευρωπαϊκή Ένωση -που αρχικά κατέκρινε- διαχειρίστηκαν πολλά κονδύλια, έφαγαν άλλα τόσα μετά την κοινή ομολογία όλων, και τώρα η "Πολιτεία του Ήλιου" (=Ε.Ε.) μας μεταχειρίζεται σαν κακούργους και επίβουλους, σαν ανθρώπους που δεν μπορούν να ξεριζώσουν από την ψυχή τους τις κακές συνήθεις του πολιτισμένου κόσμου. Την απάτη, την ψευτομαγκιά, την φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή, τη μίζα, το μέσον, την λαμογιά, την τεμπελιά και την κάθε ανατολίτικη συνήθεια...
Η όποια, δε, κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση, η όποια ενδεχόμενη καλή πρόθεση μοιάζουν να χάνονται μες στη γενικότητά τους και στα μετέπειτα βήματα οπισθοδρόμησης (βλ.π. το τεράστιο κυβερνητικό σχήμα και την υπουργοποίηση αποτυχημένων). Ουτοπία οι καλύτερες μέρες που σου έταξε. Ουτοπία τα "λεφτά που υπάρχουν". Ουτοπία η "πράσινη ανάπτυξη". Ουτοπία η "αξιοκρατία παντού". Δες τις συνεχόμενες προσλήψεις και μετατάξεις στο Μαξίμου. Δες τον πολύτιμο χρόνο που θα δαπανήσουν μέχρι να διαπιστώσουν ποιές είναι οι νέες αρμοδιότητές τους και έπειτα να σιγουρευτούν για το ότι όποιες κι αν είναι, το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο και απαράλλακτο. Μην δεις ειδήσεις σε κρατικά κανάλια. Εκεί ζουν στην Πολιτεία του Πράσινου Ήλιου για τα καλά... Συγνώμη αν σ' αναστάτωσα τώρα που προετοιμάζεσαι για τη χειμερία νάρκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου